Μεγαλόπολη: Δημιουργία Χώρου Υγειονομικής Ταφής Αμιάντου

- Εγκρίθηκαν οι Περιβαλλοντικοί όροι για την κατασκευή του Χώρου Διαχείρισης Βιομηχανικών Αποβλήτων έκτασης 291 στρεμμάτων!
- «Κενές» αποδείχτηκαν οι δεσμεύσεις Ρέππα κ Μπούρα τον Φεβρουάριο του 2010
Αναρτήθηκε στην Διαύγεια χθες Πέμπτη η κοινή υπουργική απόφαση των Υπουργείων Περιβάλλοντος ενέργειας και Κλιματικής αλλαγής, Υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης, Αγροτικής ανάπτυξης και Τροφίμων και Πολιτισμού και τουρισμού η οποία δίνει πράσινο φως στους περιβαλλοντικούς όρους για την κατασκευή Χώρου Διαχείρισης Βιομηχανικών αποβλήτων στο Λιγνιτικό κέντρο της Μεγαλόπολης. Η απόφαση που ελήφθη στις 5 Ιουλίου και αναρτήθηκε στις 14 Ιουλίου μιλά για υγειονομική ταφή αποβλήτων που θα προέρχονται από τις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ, από νοσοκομεία, σχολεία κτλ της περιφέρειας Πελοποννήσου. Ο χώρος θα έχει έκταση 291 στρέμματα και χωρητικότητα πρός τα διατιθέμενα απόβλητα 113.000m3 . Η δε χρονική λειτουργία του Χ.Δ.Β.Α προσδιορίζεται στα 30 χρόνια!

Η απόφαση αυτή έρχεται να αποδείξει πως τα όσα είχαν προκαλέσει έντονη ανησυχία στην Μεγαλόπολη στις αρχές του 2010 δεν ήταν χωρίς βάση αλλά το αντίθετο. Τότε στο ιστολόγιο ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ (http://kafeneiomegalopolis.blogspot.com/2010/02/blog-post_4807.html)γινόταν λόγος για πολύ θόρυβο άνευ ουσίας δεδομένης της δέσμευση του Υπουργού Ρέππα μετά την ερώτηση Κωνσταντινόπουλου και την δέσμευση Μπούρα στο Δ.Σ πως Χ.Δ.Β.Α δεν πρόκεται να γίνει στην Μεγαλόπολη. Μάντης κακών τότε ο πρώην Δήμαρχος Σπύρος Τσιριγώτης είχε καλέσεΙ τον Δήμαρχο να μην εμπιστεύεται κανέναν! 1,5 χρόνο μετά όχι 1 αλλά 4 υπουργεία εγκρίνουν την Μ.Π.Ε του έργου δίνοντας πράσινο φως στην κατασκευή του.

Στο ιστορικό της υπόθεσης αναφέρθηκε εκτενώς η εφημερίδα ΠΑΡΗΣΣΙΑ τον Αύγουστο του 2010 (http://www.scribd.com/doc/37487023/50-%CE%91%CE%A5%CE%93%CE%9F%CE%A5%CE%...)
Ενώ ο πρώην Δήμαρχος Σπύρος Τσιριγώτης είχε δηλώσει τότε πως «αν συμβεί αυτό η Μεγαλόπολη έχει τελειώσει!» (http://megalopoli.blogspot.com/2010/02/blog-post_1396.html)

Μπορείτε να δείτε όλη την απόφαση εδώ: http://et.diavgeia.gov.gr/f/ypeka/ada/4%CE%91%CE%A3%CE%950-%CE%975%CE%A0

Πηγή: www.arcadiaportal.gr

Γιατί δεν απαγορεύεται διεθνώς ο αμίαντος;

100.000 άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως από την επαφή τους με ίνες αμιάντου. Από το 2005 απαγορεύεται η χρήση τους στην ΕΕ. Παρ’ όλα αυτά σε πολλές χώρες του κόσμου ο αμίαντος είναι το σύνηθες υλικό στον κατασκευαστικό κλάδο.

Ο αμίαντος αναγνωρίζεται στη Γερμανία ως αιτία επαγγελματικών ασθενειών από τη δεκαετία του 1940. Από τότε διαπίστωσαν οι επιστήμονες ότι προκαλεί μεσοθηλίωμα (είδος καρκίνου), πνευμονοκονίαση αμιάντου, καρκίνο του λάρυγγα και των πνευμόνων και ασθένειες του υπεζωκότα.

Από το 2005 απαγορεύεται η χρήση του σε όλες τις χώρες – μέλη της ΕΕ. Ας σημειωθεί ότι από το 1988 μέχρι σήμερα η παραγωγή αμιάντου έχει μειωθεί κατά το ήμισυ. Η συρρίκνωση όμως αφορά περισσότερο τις χώρες της ΕΕ και την Νότια Αφρική, όπου έχει επίσης απαγορευθεί η χρήση του.

Η παραγωγή και το εμπόριο αμιάντου ανθεί όμως σε πολλές χώρες του κόσμου, όπως στη Ρωσία, στην Κιργιζία, το Καζαχστάν, την Κίνα, αλλά και στον Καναδά.

Αυτές οι χώρες διαθέτουν σήμερα τα μεγαλύτερα κοιτάσματα αμιάντου. Δεν είναι επομένως τυχαίο το γεγονός ότι όλες αυτές ακριβώς οι χώρες δεν απαγορεύουν, ούτε επιθυμούν την απαγόρευση του αμιάντου.

Ο Καναδάς υποβαθμίζει τους κινδύνους

Ρολφ Πάκροφ από την Υπηρεσία Προστασίας και Ιατρικής της Εργασίας

Ο Ρολφ Πάκροφ, ειδικός επιστήμονας της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Προστασίας και Ιατρικής της Εργασίας, υπογραμμίζει ότι ο Καναδάς προωθεί την παραγωγή αμιάντου γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ομίλων εξόρυξης αμιάντου: «Η στάση του Καναδά επηρεάζεται από το ισχυρό λόμπι των εγχώριων εταιρειών εξόρυξης αμιάντου, οι οποίες προσπαθούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Είναι αλήθεια ότι έχουν μεγάλα κοιτάσματα. Επειδή μάλιστα εξάγουν λευκό αμίαντο, προσπαθούν να υποβαθμίσουν τις επιβλαβείς επιπτώσεις του στην υγεία.»

Πρόκειται για ένα τρικ της καναδικής βιομηχανίας αμιάντου, η οποία διατείνεται ότι ο λευκός αμίαντος είναι λιγότερο επικίνδυνος από τον κυανού αμίαντο και επιμένει πως «εάν τηρούνται οι έλεγχοι δεν υφίσταται ουδείς κίνδυνος».

Ο Γερμανός ειδικός εκτιμά ότι πρόκειται για ανοησίες και τονίζει ότι «εάν αξιολογήσουμε τις αμέτρητες τοξικολογικές μελέτες, αλλά και την πολύχρονη εμπειρία χιλιάδων ανθρώπων που ήρθαν σε επαφή με τον αμίαντο καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως δεν υφίστανται σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο μορφές αμιάντου.»

Ποιοι αγοράζουν όμως αμίαντο;

Οι αναδυόμενες οικονομίες, Ινδία και Κίνα, αλλά και οι αναπτυσσόμενες Ινδονησία, Ταϊλάνδη και Βιετνάμ για τον απλούστατο λόγο ότι είναι το φθηνότερο οικοδομικό υλικό. Το χειρότερο είναι ότι στις χώρες αυτές δεν υπάρχουν οι ανάλογοι προστατευτικοί νόμοι, ούτε επομένως και οι κατάλληλοι έλεγχοι.

Anna Florenske / Βιβή Παπαναγιώτου

ΠΗΓΗ: http://www.dw-world.de