23/11/10

Ξυλόκαστρο: Αντικατάσταση σωλήνων αμιάντου μέσω ΕΣΠΑ


Δ.Ε.Υ.Α.Ξ - Ένταξη Έργων Ύδρευσης - Αποχέτευσης του Δήμου Ξυλοκάστρου στο ΕΣΠΑ 2007 - 2013

Η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης-Αποχέτευσης Ξυλοκάστρου (Δ.Ε.Υ.Α.Ξ) με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση σας ανακοινώνει την ένταξη στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Δυτικής Ελλάδος-Πελοποννήσου-Ιονίων Νήσων 2007-2013» (ΕΣΠΑ):

1.Την ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ - ΤΗΛΕΕΛΕΓΧΟΣ & ΤΗΛΕΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΥΔΡΕΥΣΗΣ (προϋπολογισμού 1.300.000 €)


Αναλυτική Περιγραφή:

Έργο: ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ (ΤΜΗΜΑ 4) - ΤΗΛΕΕΛΕΓΧΟΣ & ΤΗΛΕΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΥΔΡΕΥΣΗΣ

Προϋπ. : 1.300.000,00 € (με ΦΠΑ 23%)

Πηγή : ΕΣΠΑ 2007-2013 & ΙΔΙΟΙ ΠΟΡΟΙ

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Το παρόν έργο αφορά την αντικατάσταση του παλαιού δικτύου ύδρευσης τμήματος της πόλεως του Ξυλοκάστρου εντός του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου καθώς και την εγκατάσταση συστήματος τηλεελέγχου-τηλεχειρισμού με ηλεκτρονική παρακολούθηση του εξωτερικού δικτύου του Δήμου μας, των πηγών, των γεωτρήσεων και των δεξαμενών του Ξυλοκάστρου, των Καρυωτίκων, του Καμαρίου και του Μελισσίου.

Το τμήμα στο οποίο θα γίνει αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης εκτείνεται νότια της οδού Νοταρά μέχρι το ύψος της παλαιάς χάραξης της σιδηροδρομικής γραμμής του ΟΣΕ, ανατολικά μέχρι την οδό Σαντοριναίου και δυτικά στα όρια του ποταμού Σύθα. Οι υπάρχουσες οδεύσεις των αγωγών ύδρευσης από αμίαντο, σιδηροσωλήνα και μαντέμι θα αντικατασταθούν από πολυαιθυλένιο. Το συνολικό μήκος των αγωγών που θα αντικατασταθούν είναι 10.650 μ.

Επίσης θα γίνει κατασκευή σταμπωτών δαπέδων των φθαρμένων πεζοδρομίων στα σημεία που θα γίνουν επεμβάσεις.

Πηγή: http://www.xylokastro.gov.gr/index.php

Κύπρος: Βερεγγάρια

21/11/10

Κύπρος: Εκπαιδευτικός χώρος θα γίνει το Βερεγγάρια


Πανεπιστημιακή κοινότητα στον πρώην οικισμό των Βρετανών

Μετά το αίσιο τέλος που πήρε η πολυετής σκληρή διαπραγμάτευση μεταξύ Κυβέρνησης και βρετανικών βάσεων για την απόκτηση του οικισμού Βερεγγάρια στα Πολεμίδια, ο τοπικός Δήμος προσβλέπει στην άμεση αποκατάσταση του χώρου, και την απομάκρυνση του αμιάντου από τις στέγες, καθώς και την απολύμανση των υποστατικών, που για χρόνια στέγαζαν τις οικογένειες των Βρετανών και σήμερα γέμισαν τρωκτικά.
Η συμφωνία προβλέπει την αγορά από την Κυπριακή Δημοκρατία του χώρου έκτασης 250 περίπου σκαλών, έναντι του ποσού των δώδεκα εκατομμυρίων ευρώ, όπως αυτό καθορίστηκε από τους επιδιαιτητές που όρισαν οι δύο πλευρές, αφού οι Βρετανοί ζητούσαν αρχικά ένα ποσό γύρω στα πενήντα εκατομμύρια. Τι θα απογίνει τώρα ο χώρος του Βερεγγάρια; Σύμφωνα με τον δήμαρχο Κάτω Πολεμιδιών Γιώργο Γεωργίου, ο Δήμος έχει ήδη προχωρήσει στην αναθεώρηση του Τοπικού Σχεδίου Πολεμιδιών και έγινε κατορθωτό, και επίσημα από τη Κυπριακή Δημοκρατία, όπως ο χώρος αυτός χαρακτηριστεί ως εκπαιδευτικός. «Έτσι η κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει στους μελλοντικούς της σχεδιασμούς της να προχωρήσει στην ανάλογη αξιοποίηση του χώρου, δημιουργώντας Πανεπιστημιακή Σχολή, ή κάποιο Επιστημονικό Ερευνητικό Κέντρο, ή Φοιτητική Εστία, ένα Θεματικό Πάρκο».
Παράλληλα, ο Δήμος ζήτησε να δημιουργηθεί ένα μικρό άλσος έκτασης δέκα περίπου σκαλών και να του παραχωρηθεί άλλη έκταση, επίσης δέκα σκαλών, για τις ανάγκες που αφορούν την απόκτηση νέου Δημοτικού Μεγάρου, όπου θα στεγαστούν οι υπηρεσίες του Δήμου. Ο Γιώργος Γεωργίου εξέφρασε την ικανοποίηση του Δημοτικού Συμβουλίου, γιατί, όπως είπε, δικαιώνονται οι αγώνες του Δήμου. «Από το 1999 προσπαθήσαμε, αγωνιστήκαμε, ώστε να ευοδωθούν οι προσπάθειές μας. Δημιουργήθηκαν πολλά και διάφορα που δημιουργούσαν εμπόδια, όμως έγινε κατορθωτό με συντονισμένα βήματα, με σωστούς χειρισμούς να φθάσουμε σε αίσιο πέρας».
Τα κρούσματα καρκίνου Τα σοβαρά περιβαλλοντικά και άλλα προβλήματα, που δημιουργούνται από τη συνεχιζόμενη παρουσία μεγάλων ποσοτήτων αμιάντου στην περιοχή του οικισμού Βερεγγάρια στα Πολεμίδια, συζητήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Περιβάλλοντος, με πρόταση του βουλευτή Άγγελου Βότση. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, εκπρόσωποι του Υπουργείου Υγείας είπαν ότι εάν ο αμίαντος από τον οποίο είναι κατασκευασμένες οι στέγες των υποστατικών δεν είναι σε κατεστραμμένη μορφή, δεν δημιουργούνται προβλήματα για την υγεία των περιοίκων και δεν πρέπει να υπάρχει ανησυχία.
Ωστόσο, η Επιτροπή της Βουλής ζήτησε από το Υπουργείο Εξωτερικών και από τον εκπρόσωπο της Υπάτης Αρμοστείας, όπως το περιβαλλοντικό θέμα που προκύπτει από τον αμίαντο επιλυθεί άμεσα. Εξάλλου, απαντώντας ο Υπουργός Υγείας Χρίστος Πατσαλίδης, σε σχετική ερώτηση του βουλευτή Γιώργου Περδίκη, αναφέρει ότι: «Μετά από ενημέρωση του Υπουργείου από τον δήμαρχο Πολεμιδιών, για περιστατικά καρκίνου στην περιοχή γύρω από τον οικισμό ‘’Βερεγγάρια’’, η Μονάδα Παρακολούθησης Υγείας του Υπουργείου βρίσκεται σε διαδικασία διερεύνησης των ανησυχιών του Δήμου. Ο δήμαρχος ανέλαβε να προσκομίσει περισσότερες πληροφορίες για τα περιστατικά καρκίνου και σε συνδυασμό με τα στοιχεία από το Αρχείο Καρκίνου, το θέμα θα μελετηθεί από επιδημιολογικής πλευράς. Σημειώνεται, δε, ότι η δυνατότητα αξιόπιστης έρευνας σε μικρές περιοχές ενός Δήμου είναι περιορισμένες. Διερεύνηση τέτοιων περιπτώσεων μπορεί να γίνει και περιλαμβάνει την εξέταση του καταλόγου των περιστατικών καρκίνου, που εμφανίστηκαν στην εν λόγω περιοχή, για εντοπισμό τυχόν ασυνήθιστων ή σπάνιων ειδών καρκίνου».
Όπως είπε ο κ. Γεωργίου, πραγματοποιήθηκε συνάντηση Δήμου και Ιατρικών Υπηρεσιών, κατά την οποία ο Δήμος έδωσε ονομαστικά τα περιστατικά που αφορούσαν καρκίνο. Εκείνο που διαπιστώθηκε είναι ότι τα αυξημένα περιστατικά αφορούν τον καρκίνο του μαστού. «Εκ των πραγμάτων καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν έχει σχέση το είδος αυτού του καρκίνου με τον αμίαντο και επιστημονικά δεν διαπιστώνεται ότι υπάρχει κάποιος επηρεασμός, εξ ου και το γεγονός ότι για δεκαετίες οι Βρετανοί κατοικούσαν στα σπίτια από αμίαντο και δεν διαπιστώθηκαν προβλήματα υγείας», κατέληξε ο δήμαρχος. Όσον αφορά την απομάκρυνση του αμιάντου, ήδη έχει εκπονηθεί περιβαλλοντική μελέτη από το αρμόδιο Υπουργείο για το όλο θέμα, ενώ αποτελεί θέμα προτεραιότητας και για το Δήμο. «Η μελέτη προνοεί ότι ο αμίαντος, που θα αφαιρεθεί με κάθε ασφάλεια από τις στέγες των υποστατικών, θα συσκευαστεί με ειδικό τρόπο, όπως ενδείκνυται σε τέτοιες περιπτώσεις και θα σταλεί στο εξωτερικό για ανακύκλωση».

Πρόγραμμα συστηματικής καταπολέμησης των τρωκτικών


ΣΤΗΝ ερώτησή του προς τον Υπουργό Υγείας ο βουλευτής Γιώργος Περδίκης αναφέρει μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα: «Από το 1999 οι οικογένειες των Βρετανών στρατιωτών που διέμεναν στον οικισμό αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις οικίες τους για λόγους ασφαλείας. Σήμερα ο χώρος μετατράπηκε σε εστία μόλυνσης και οχληρίας με τις άκρως επικίνδυνες στέγες αμιάντων, τις ποντίκες και τα ερπετά. Ο Χρίστος Πατσαλίδης απάντησε: «Αρμόδιοι ιατρικοί λειτουργοί του Υπουργείου Υγείας επισκέφθηκαν το χώρο του οικισμού με τη συνοδεία λειτουργών του Δήμου Κ. Πολεμιδιών και λειτουργών των βρετανικών βάσεων. Ο χώρος του οικισμού, ο οποίος βρίσκεται υπό τον έλεγχο των βρετανικών βάσεων, γειτονεύει με οικίες και δημόσιο σχολείο που είναι υπό τον έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διαπιστώθηκε ότι γενικά στους εξωτερικούς χώρους η περιοχή διατηρείται σε καλή κατάσταση, χωρίς λιμνάζοντα νερά, χόρτα ή οποιεσδήποτε ακαθαρσίες. Σε ό,τι αφορά, όμως, το εσωτερικό των κατοικιών, οι οποίες καλύπτονται από αμίαντο και ως εκ τούτου είναι εκτός προδιαγραφών για χρήση, έχουν παρατηρηθεί απορρίμματα τρωκτικών, γι’ αυτό πιστεύεται ότι κατοικούνται από τρωκτικά. Οι λειτουργοί των βρετανικών βάσεων ανάφεραν ότι έγινε, πριν από δύο χρόνια, προσπάθεια καταπολέμησης των τρωκτικών, χωρίς όμως να συνεχισθεί, κι έτσι το πρόβλημα παραμένει. Υποδείχτηκε στους εκπροσώπους των βάσεων ότι θα πρέπει να καταρτιστεί πρόγραμμα συστηματικής καταπολέμησης των τρωκτικών.

Η Σχολή του ΤΕΠΑΚ


ΕΠΙΔΙΩΞΗ του Δήμου είναι η εγκατάσταση πανεπιστημιακής σχολής στο χώρο του «Βερεγγάρια», κάτι όμως που δεν προβλέπεται από τον κτιριολογικό προγραμματισμό του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου (ΤΕΠΑΚ) και που δεν θα μπορούσε να γίνει, καθώς μέχρι πρότινος η τύχη του οικισμού δεν είχε καθοριστεί. Ο Δήμος υποστηρίζει ότι αυτός ο χώρος είναι πολύ σημαντικός και παρέχει όλα τα προτερήματα για μια ιδανική πανεπιστημιούπολη. Το περιβάλλον, η περιοχή όπου βρίσκεται, οι άριστες συγκοινωνίες που υπάρχουν, θα βοηθήσουν στην ομαλή λειτουργία της και θα μπορούσε να φιλοξενήσει κάποια σχολή.


12/11/10

Ρωσία: Εξακολουθεί να παράγει και να εξάγει αμίαντο



While the EU has completely banned all asbestos and the US has banned almost all asbestos products, other countries continue to produce and manufacture large quantities of the substance.
The world's biggest producer is Russia, mining more than one million tonnes of a year and exporting large quantities.
Russian scientists say the EU ban is unnecessary, and a worldwide ban would be a direct attack on Russian industry and jobs.
Rupert Wingfield-Hayes reports from Moscow.



Πηγή: http://www.bbc.co.uk/news/business-10708279
...................................


Amiantosnews: Ευχαριστούμε τον αναγνώστη Ηλία που μας έστειλε το link

Ρωσία: Η πόλη του αμιάντου


A Town Called Asbest


By Shaun Walker


Welcome to a town devoted to churning out a material that most people in the developed world consider a deadly poison.

In the ramshackle office that passed for the local television studio, Andrei had clearly noticed that despite his half-hour lecture on the benefits of asbestos, I was still a skeptic. He launched forward with one final gambit.
"You know, if the Twin Towers had been made using asbestos, 9/11 wouldn't have been such a big tragedy," he said. Catching my look of surprise, he continued, with a note of pride in his voice, "A building made from asbestos would never just crumple like that."
I'd ended up in Asbest, a town of 76,000 in Russia's Ural industrial belt and the hub of international asbestos production, as I'd been asked to file a report for my newspaper on a monogorod.


Monogorods are Russian towns that survive purely on the basis of one major factory. Everywhere in the world, there are towns and cities that grew up around particular industries, but the Soviet Union's planned economy made the situation more extreme, and there are more than 500 such places in Russia today. There's Magnitogorsk, a city of nearly 500,000 entirely based on steel; Togliatti, where the whole city lives off the Lada car plant; and Sukhinichi, near the Russia-Ukraine border, home to a stuffed-toy factory, which means that passengers on the Moscow-Kiev train are woken at 3 a.m. by hundreds of women hawking giant pink elephants and green giraffes—it's all they have to sell.
Many monogorod industries are stuttering in the financial crisis, especially those that produce materials that fed the pre-crisis construction boom. When the factory goes under, the whole town is effectively destroyed, and the resultant mass of unemployed people with nothing else to do means that monogorods could well become the focal points for anti-government protests. But I didn't just want an ordinary monogorod, I wanted a quirky one, and when I scanned Google Maps, I quickly found what I was looking for.
Asbest. An entire town working at a factory devoted to churning out a material that most people in the developed world consider to be a deadly poison. They'd even named the place for the product: asbestos. It was perfect.
Here, things have been hard for years, what with the European Union and the United States banning the use of asbestos in most new products around two decades ago. But the internal and Chinese markets kept the town going until the financial crisis hit. Now the factory is working only a two-day week, and thousands of people are out of work. I chatted with workers who were out drinking beer instead of doing their normal shifts; many of them didn't know if they could survive the enforced pay cuts to their already meager salaries.
My first official port of call was to Andrei Kholzyakov, the leader of the town's main trade union. A bear of a man with a comedy moustache and thick spectacles, he gave me a warm welcome and a cup of tea. I felt guilty for wondering if it might be laced with asbestos fibers and drank it down.
There are 19 different factories and workshops that make up UralAsbest, the company that defines the town, he told me, and more than 70 percent of the families living in the town have at least one member who works there. He handed me an English-language brochure called "Asbestos Saves Lives."
Kholzyakov sat back in his chair and let out a long sigh. "The thing is, amphibole asbestos, which was used in Europe, really was dangerous. But we mine chrysotile asbestos here, which is perfectly safe. It's only because companies in the West have made expensive substitutes that there is a campaign to ban us."
"All we want is for people to listen to us, but people don't even want to talk. I went to a trade union conference in Vienna and nobody would even shake my hand—they looked at me as though I was some kind of gangster."
Later, I met the mayor, Valery Belosheikin. His office featured a large green flag bearing the town crest of Asbest—white asbestos fibers passing through a red fire and emerging unscathed. He eyed me with suspicion and seemed to hold me personally responsible for the "Western conspiracy" against asbestos.
"There are two kinds of asbestos, chrysotile and amphibole. …" he began. His press secretary nudged me in the ribs and asked why I wasn't writing it down.


"I've already been told about this," I said.
"The thing is," continued Belosheikin, "your Western companies are busy making expensive synthetic substitutes; that's why they engage in propaganda against us. You tell me—what's more dangerous—something natural or something synthetic? It's obvious!" He sat back, looking pleased with himself, and I drew the interview to a close.
"Even without the West, we'll survive," he said in conclusion. "There's a huge market for asbestos, and when the crisis passes, we'll be on our feet again."


Toward the end of the day, I called in on Asbest TV, the local station broadcasting to the town's residents for a few hours each evening. Here, I thought, I might get a more balanced view of the area's prospects. I shook hands with Andrei, the chief correspondent, and he shot me a wary look.
"The first thing to tell you is that there are two kinds of asbestos, chrysotile and amphibole. …" he begun. I started to tune out; I was getting tired of the chrysotile/amphibole diatribe, and I wanted to go home.
After an hourlong lecture on the many reasons why asbestos was so great, we went on a walk around the town center—the grim-looking factory towers were always in view, but the center of the city, built by German POWs after World War II, was surprisingly pleasant. Andrei kept jabbing me in the side and pointing at various passers-by. "See, they don't look ill, do they?" I later went to the local doctor's surgery, where they refused to talk to me, brushing me off with, "We don't have any problems here."
Before I left, Andrei made me promise that I would "tell the world the truth about asbestos."
That evening, I had dinner with the editor of a local paper in Ekaterinburg, the nearest big city to Asbest, and I asked him what he thought of asbestos—was there really an anti-Russian conspiracy? After all, two-thirds of the world still uses asbestos—it's only the United States and most of Europe that have banned it.
"Asbestos? My God, it's completely poisonous—no wonder the town is dying. Who on earth would want to buy asbestos these days? It gives you cancer!"


"But they say that their cancer levels are no lower than …" I began.
"No lower than where?" he interrupted. "No lower than in an oncology ward, maybe!"
I giggled, guiltily. If Asbest is ever to rise from the ashes, it'll need a big PR effort, starting closer to home than it might like to think.

Πηγή: http://www.slate.com/id/2217220

...................................


Amiantosnews: Ευχαριστούμε τον αναγνώστη Ηλία που μας έστειλε το link


10/11/10

Κύπρος: Άμεση απομάκρυνση της στέγης αμιάντου


Εστία κινδύνων για τους μαθητές το Λανίτειο Θέατρο


Εδώ και χρόνια το Λανίτειο διέθετε ένα θέατρο (το γνωστό θέατρο του Λανιτείου) με στέγη από αμίαντο. Το θέατρο τα δύο τελευταία χρόνια μένει κλειστό, χωρίς να γίνει απομάκρυνση του αμιάντου.
Το γεγονός αυτό προκαλεί πολλαπλά προβλήματα, αφού από τη μια παραμένει ο πιθανός κίνδυνος για την υγεία των μαθητών και από την άλλη σε κάθε σχολική γιορτή τα παιδιά αναζητούν χώρο για τις εκδηλώσεις τους. Ο αμίαντος αποτελεί μια σοβαρή απειλή για την ανθρώπινη υγεία.
Το πρόβλημα με τον αμίαντο οφείλεται στην αυξανόμενη συσσώρευση ινών του υλικού αυτού στους πνεύμονες, που ενδέχεται να προκαλέσει σκλήρυνση των ιστών του πνεύμονα, δηλαδή ίνωση, καρκινώματα/καρκινογένεση, όπως καρκίνο του πνεύμονα, ή μεσοθηλίωμα (σπάνια μορφή καρκίνου του υπεζωκότος). Η εισπνοή ινών αμιάντου, ως γνωστόν, είναι δυνατό να προκαλέσει ασβέστωση, δηλ. καρκίνο των πνευμόνων και του μεσοθηλίου. Οι ίνες που προκαλούν την ασθένεια δεν είναι ορατές με το μάτι και δημιουργούνται όταν ο αμίαντος είναι φθαρμένος. Ο άνθρωπος που θα εισπνεύσει ίνες αμιάντου δεν πρόκειται να εμφανίσει σύντομα την αρρώστια, η πορεία της ασθένειας είναι αργή, εμφανίζεται 20 μέχρι και 50 χρόνια μετά την προσβολή του από την ασθένεια. Για τους πιο πάνω λόγους, η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε την ολική απαγόρευση του αμιάντου και των προϊόντων του στην επικράτειά της από την 1η Ιανουαρίου 2005.
Πέρα, όμως, από την απαγόρευση, υπάρχει και ένα πρόβλημα διαχείρισης του επικίνδυνου αυτού αποβλήτου. Οποιοσδήποτε αναλαμβάνει ή/και εκτελεί οποιαδήποτε εργασία σχετική με μόνωση ή επάλειψη αμιάντου, πρέπει να κατέχει άδεια. Ο εργοδότης, ο οποίος αναλαμβάνει την εκτέλεση εργασιών κατεδάφισης, ή απομάκρυνσης αμιάντου ή/και υλικών που περιέχουν αμίαντο από κτίρια, κατασκευές, συσκευές ή εγκαταστάσεις, όπως εργασίες αφαίρεσης ή/και αντικατάστασης φύλλων αμιάντου, πρέπει να καταρτίζει Σχέδιο Εργασίας, στο οποίο πρέπει να αναφέρονται όλα τα απαραίτητα προληπτικά και προστατευτικά μέτρα. Το Σχέδιο πρέπει να υποβάλλεται, μέσω των Επαρχιακών Γραφείων Επιθεώρησης Εργασίας, στον Αρχιεπιθεωρητή για έγκριση, πριν από την εκτέλεση των εργασιών.

Κανόνες διαχείρισης

Παραθέτουμε τους βασικούς κανόνες διαχείρισης του αμιάντου.

Προστασία των εργαζομένων: Πρέπει να γίνεται χρήση μασκών, στολών και γαντιών μιας χρήσεως από τους εργαζομένους και μετά το τέλος της εργασίας θα πρέπει να πλένονται χρησιμοποιώντας σαπούνι, για την απομάκρυνση της σκόνης από το δέρμα και τα μαλλιά τους.

Διαβροχή: Πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το πέρας της διαδικασίας απομάκρυνσης, τα υλικά πρέπει να κορεστούν με νερό ή κάποια επιφανειακά ενεργή ουσία, ώστε να μην εκλύονται οι ίνες του αμιάντου στον ατμοσφαιρικό αέρα. Μετά την απομάκρυνση, τα απόβλητα του καθαρισμού πρέπει να διατηρούνται, επίσης, υγρά μέχρι να ενσακισθούν και να σφραγισθούν, για την τελική μεταφορά και απόθεσή τους σε ειδικό χώρο διάθεσης.

Περίφραξη: Πρέπει να τοποθετείται πλαστική περίφραξη γύρω από το χώρο εργασίας και εντός του να εφαρμόζεται αρνητική πίεση, ώστε να μη διαφεύγει στον περιβάλλοντα χώρο σκόνη.

Παρακολούθηση (monitoring): Η αέρια δειγματοληψία στον εργασιακό χώρο καθ' όλην τη διάρκεια εκτέλεσης των έργων είναι απαραίτητη. Επίσης, κρίνεται σκόπιμη και η παρακολούθηση, μέσω ειδικών ιατρικών εξετάσεων, του προσωπικού.

Απόρριψη αποβλήτων αμιάντου: Η απόρριψη στερεών αποβλήτων που περιέχουν αμίαντο πρέπει να γίνεται σε ειδικούς χώρους διάθεσης τοξικών και επικίνδυνων αποβλήτων, και όχι σε κοινούς χώρους υγειονομικής ταφής. Στην Κύπρο, λόγω έλλειψης ειδικού χώρου διάθεσης, τα απόβλητα αυτά πρέπει να ενταφιαστούν προσωρινά, τηρώντας τις εξίσου αυστηρές προϋποθέσεις που τίθενται, (τοποθέτηση σε αεροστεγή συσκευασία, εντός εμπορευματοκιβώτιου) σε επιλεγμένη, ασφαλισμένη και περιφραγμένη έκταση, κι αργότερα να τα μεταφέρουν στον καθορισμένο κοινό χώρο, που θα υποδείξει η Κυβέρνηση.

Αδικαιολόγητη καθυστέρηση

ΘΕΩΡΟΥΜΕ αδικαιολόγητη την καθυστέρηση στην αναβάθμιση των ιστορικών σχολείων της πόλης της Λεμεσού και ιδιαίτερα του θεάτρου, και καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να στηρίξει την προσπάθεια της Σχολικής Εφορείας, των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Η στέγη από αμίαντο πρέπει να απομακρυνθεί πάραυτα από αδειοδοτημένο συνεργείο και υπό την επίβλεψη του Υπουργείου Εργασίας, για λόγους ασφάλειας και υγείας των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων στη σχολική κοινότητα

Πηγή: http://www.sigmalive.com/simerini/environment/322303

Εύβοια: 699.624 ευρώ για απομάκρυνση επικίνδυνων αποβλήτων

Στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας-Ηπείρου 2007-2013» εντάχθηκε έργο προϋπολογισμού 699.624 ευρώ, για τη συγκέντρωση και απομάκρυνση επικίνδυνων αποβλήτων από την ευρύτερη περιοχή των Δήμων Μεσσαπίων και Διρφύων στην Κεντρική Εύβοια.
Ειδικότερα, το έργο αφορά στη συγκέντρωση και απομάκρυνση επικίνδυνων αποβλήτων (τέφρα αλουμινίου, πετρελαιοειδή κατάλοιπα, αμίαντος και ρυπασμένο έδαφος) και μελέτη αποκατάστασης των ρυπασμένων χώρων από τις παρακάτω θέσεις:
- Σε επικλινή δασική έκταση στην περιοχή "Πύργος" του Δημοτικού Διαμερίσματος Τριάδας του Δήμου Μεσσαπίων και κατάντη του ασφαλτοστρωμένου δρόμου που οδηγεί στο λατομείο της Λάρκο.
- Σε επικλινή δασική έκταση στη θέση "Γούρνα" του Δημοτικού Διαμερίσματος Καμαρίτσας του Δήμου Μεσσαπίων και κατάντη του ασφαλτοστρωμένου δρόμου που οδηγεί στο Δημοτικό Διαμέρισμα Καμαρίτσας.
- Σε δασική έκταση στην περιοχή "Καμίνι" του Δημοτικού Διαμερίσματος Κυπαρισσίου του Δήμου Μεσσαπίων κατά μήκος του ασφαλτοστρωμένου δρόμου Κυπαρίσσι-Σταυρός και σε απόσταση 700 μέτρων από το Δημοτικό Διαμέρισμα Κυπαρίσσι.
- Σε δασική έκταση στη θέση "Μπαλιμπάρι-Κουτσουρή", στα όρια των Τοπικών Διαμερισμάτων Καστέλλας και Σταυρού του Δήμου Μεσσαπίων, σε αγροτικό δρόμο κάθετο στην οδό Σταυρού-Εθνικής Οδού Χαλκίδας-Αιδηψού.
- Σε εγκαταλελειμμένο χοιροτροφείο πλησίον των υδρευτικών γεωτρήσεων στη θέση "Γοργοεπηκόου" του Δήμου Μεσσαπίων.
- Σε εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας της εταιρείας "Μιχαήλ Θ. Κούλη" στο Δημοτικό Διαμέρισμα Πάλιουρα του Δήμου Διρφύων.
Στο έργο θα συμπεριλαμβάνονται οι εργασίες:
- Συλλογή-μεταφορά των επικίνδυνων αποβλήτων υγρών και στερεών που υπάρχουν στους προαναφερόμενους ρυπασμένους χώρους , σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ορίζουν οι κείμενες διατάξεις και ειδικότερα οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις 13588/725/06 (ΦΕΚ Β 383) και 24944/1159/06 (ΦΕΚ Β 791).
- Τελική διάθεση των επικίνδυνων στερεών αποβλήτων. Σε περίπτωση αξιοποίησης ή επεξεργασίας ή διάθεσης αυτών σε εγκαταστάσεις διαχείρισης επικίνδυνων αποβλήτων εντός της Ελλάδας απαιτούνται όλες οι σχετικές άδειες που προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία να είναι σε ισχύ. Σε περίπτωση που εκτελεστεί διασυνοριακή μεταφορά, απαιτούνται όλες οι άδειες που προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία και τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς.
- Δειγματοληψία στο έδαφος των ρυπασμένων χώρων και μετρήσεις (από κρατικό ή πιστοποιημένο ιδιωτικό εργαστήριο) σε παραμέτρους ρύπανσης που προκαλούν τα εν λόγω απόβλητα.
- Σύνταξη ειδικής μελέτης αποκατάστασης-εξυγίανσης των ρυπασμένων χώρων.
Το έργο είναι προϋπολογισμού 699.624 ευρώ και συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης. Εντάχθηκε στον ʼξονα προτεραιότητας 05 - «Αειφόρος Ανάπτυξη και Ποιότητα Ζωής Στερεάς Ελλάδας», στον Κωδικό Θέματος Προτεραιότητας 54 - ʼλλα Μέτρα για τη Διατήρηση της Κατάστασης Περιβάλλοντος και την Πρόληψη Κινδύνων, κατόπιν απόφασης της Γενικής Γραμματέως Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας κ. Κατερίνας Διαμαντοπούλου.
Πηγή: http://www.naftemporiki.gr/localnews/story.asp?id=1894983

Ροδόπη: Μπάζα και αμίαντος δίπλα από τα ερείπια


«Σαπίζει» αρχαιολογικός χώρος στη Ροδόπη

Ένα περιβαλλοντικό οδηγό με τις αρχαιότητες και τα φυσικά τοπία της Ροδόπης θέλουν να δημιουργήσουν τα μέλη της Κίνησης Πολιτών Ροδόπης για θέματα υγείας και περιβάλλοντος, τα οποία και ξεκίνησαν να συλλέγουν το φωτογραφικό υλικό που απαιτείται γι’ αυτό το εγχείρημα. Επισκέφτηκαν πολλές περιοχές της Ροδόπης και σκοπεύουν να συμπεριλάβουν στον περιβαλλοντικό οδηγό όλες τις ομορφιές του νομού, έτσι βρέθηκαν και στην αρχαία Μαξιμιανούπολη, προκειμένου να φωτογραφίζουν το αρχαίο τείχος όπως και την βυζαντινή εκκλησία που διασώθηκε στην περιοχή. Κατά την επίσκεψη τους, όμως αντίκρισαν ένα θέαμα που τους απογοήτευσε ανέφερε ο πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών Βασίλης Σισμάνης, λέγοντας πως «είδαμε ακόμα και μπάζα να βρίσκονται μπροστά στο βυζαντινό τείχος». Τα μέλη της Κίνησης πολιτών άμεσα ενημέρωσαν τις αρχές της Ροδόπης, δείχνοντας και το φωτογραφικό υλικό, ωστόσο μέχρι στιγμής κανένας δεν ενδιαφέρθηκε δήλωσε ο κ. Σισμάνης. «Εμείς αυτό που θέλουμε είναι να φτιάξουμε ένα περιβαλλοντικό οδηγό με αρχαιολογικούς χώρους και φυσικά τοπία για να αναδείξουμε το νομό μας. Στην πορεία όταν επισκεφτήκαμε την περιοχή, σοκαριστήκαμε με το θέαμα γιατί αντικρίσαμε τα μπάζα από οικοδομικά υλικά, υπολείμματα αμιάντου που ως γνωστόν είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, κάτι που ίσως δεν γνωρίζουν οι πολίτες. Υπάρχει ανευθυνότητα και προχειρότητα από τους πολίτες και θέλω να πιστεύω ότι οι φορείς θα ευαισθητοποιηθούν». Τα μέλη της Κίνησης Πολιτών, απευθύνθηκαν στην εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων που είναι και ο αρμόδιος φορέας, όπως και στην εφορεία Κλασικών Αρχαιοτήτων, μέχρι στιγμής ωστόσο δεν έγινε καμία παρέμβαση, ανέφερε ο κ. Σισμάνης.



Κύπρος: Συμφωνία για πώληση στην Δημοκρατία του οικισμού «Βερεγγάρια» στα Πολεμίδια


Σήμερα, υπάρχουν περίπου 190 παλαία σπιτάκια στον χώρο, οι στέγες των οποίων είναι από αμίαντο.



Λευκωσία: Συμφωνία σε διαδικασία επιδιαιτησίας, μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και της βρετανικής κυβέρνησης, για την πώληση του οικισμού «Βερεγγάρια» στα Πολεμίδια, έκτασης περίπου 240 σκαλών επήλθε την Τρίτη, ύστερα από διαπραγματεύσεις δύο και πλέον ετών. Η συμφωνία, έκλεισε, σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», στα 12 εκατομμύρια ευρώ, ενώ σημειώνεται ότι το βρετανικό Υπουργείο Άμυνας στο οποίο ανήκε από το 1960 ο οικισμός, ζητούσε αρχικά 50 εκατ. ευρώ.
Το υπέρογκο ποσό έγινε κατορθωτό να μειωθεί στα 12 εκατ. ευρώ μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις και το διορισμό δύο διαιτητών από το Ανώτατο Δικαστήριο, ενός Κύπριου και ενός Βρετανού εκ μέρους του βρετανικού Υπουργείου Άμυνας.
Η συμφωνία έκλεισε την Τρίτη το μεσημέρι μετά από συνάντηση των δύο διαιτητών, του Γενικού Εισαγγελέα, αξιωματούχων του Υπουργείου Εξωτερικών και του Κτηματολογίου. Σήμερα Τετάρτη, αναμένεται ότι θα υπογραφεί η τελική συμφωνία και να λήξει και τυπικά το θέμα.
Στην τιμή λήφθηκε υπόψη και το μεγάλο κόστος που θα απαιτηθεί για την αφαίρεση των δεκάδων τόνων από στέγες αμιάντου, από τα 190 περίπου παλαιά παραπήγματα, που υπάρχουν σήμερα στο χώρο. Η διαδικασία αφαίρεσης είναι πολυδάπανη αφού θα πρέπει να ληφθούν ειδικές πρόνοιες ασφάλειας και στη συνέχεια να μεταφερθούν στο εξωτερικό για ανακύκλωση.
Στην περιοχή είχαν ανεγερθεί μετά την Ανεξαρτησία, τα υποστατικά στα οποία διέμεναν οι οικογένειες των Βρετανών στρατιωτικών των βάσεων Επισκοπής και Ακρωτηρίου. Το 1999, για λόγους ασφαλείας όπως ανακοινώθηκε, οι οικογένειες των στρατιωτικών εγκατέλειψαν τον οικισμό και έκτοτε ο χώρος μετατράπηκε σε εστία μόλυνσης.
Μετά την συμφωνία, ανοίγει ο δρόμος για την αξιοποίηση της τεράστιας έκτασης από τον δήμο Πολεμιδιών, ο οποίος σχεδιάζει όπως αναπτυχθεί μία σχολή, στο πλαίσιο της επέκτασης του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου, την ανέγερση του Δημοτικού μεγάρου, ενώ ο υπόλοιπος χώρος αναμένεται ότι θα μετατραπεί σε πάρκο.



8/11/10

Columbia - αμίαντος: Εκεί που συγκατοικούν η ελπίδα και ο καρκίνος!
















Δείτε κι άλλες φωτογραφίες απο τον χώρο της Columbia

Columbia - αμίαντος: Εκεί που συγκατοικούν η ελπίδα και ο καρκίνος!
















Το amiantosnews βρέθηκε αυτό το σαββατο στις εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις της Columbia επί της Λ. Ηρακλείου στον Περισσό.






Σε έναν χώρο όπου ξυπνά αναμνήσεις μιας άλλης εποχής σήμερα συγκατοικούν η ελπίδα και ο καρκίνος.

Η….ελπίδα για μια καλύτερη τύχη δεκάδων λαθρομεταναστών που έχουν βρει καταφύγιο και στοιβάζονται σε μισογκρεμισμένα ακατάλληλα κτίρια.

Ο…..καρκίνος από την ύπαρξη υλικών αμιάντου τα οποία κάποιοι φρόντισαν να κατεδαφίσουν χωρίς να λάβουν κανένα μέτρο για την προστασία της δημόσιας υγείας και τα άφησαν εκεί αδιαφορώντας για το περιβάλλον.

Δυστυχώς, το 1991 η Columbia έκλεισε και ο τότε Υπουργός Πολιτισμού αποφάσισε να τη γκρεμίσει. Έκτοτε ακούστηκαν διάφορα, περί μουσείου, πάρκου κτλ όμως η Columbia, ένα ιστορικό μνημείο που αποτελούσε ένα κομμάτι της ιστορίας της μουσικής της χώρας έχει χαθεί.
20 χρόνια μετά, στο χώρο (περίπου 15 στρεμμάτων) βρίσκονται δεκάδες λαθρομετανάστες οι οποίοι ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες (βρώμια, δυσοσμία, ακαθαρσίες) πάνω σε μπάζα αμιάντου – ελλενίτ τα οποία αποτελούν πηγή ρύπανσης για την ευρύτερη περιοχή. Ακριβώς δίπλα από τα ερείπια της δισκογραφικής εταιρείας βρίσκεται το πάρκο Προμπονα όπου συχνάζουν δεκάδες παιδιά που παίζουν αμέριμνα υπό την άγνοια του κινδύνου και το γήπεδο της Ριζούπολης που φιλοξενεί εκατοντάδες κόσμο. Ο χώρος μάλιστα είναι εύκολα προσβάσιμος αφού οι όποιες περιφράξεις υπήρχαν έχουν παραβιασθεί.

Καλούμε όλους τους αρμόδιους να επέμβουν δραστικά επειδή ο κίνδυνος για την δημόσια υγεία από την ύπαρξη αμιάντου και όχι μόνο, είναι πολύ μεγάλος

Η ομάδα του Amiantosnews