«Δεν μπορώ να χαρώ το εγγονάκι μου»
Με κομμένη την ανάσα μου μίλησε την περασμένη Πέμπτη ο 71χρονος ομογενής Γιάννης Μελισσινός. Πριν από οκτώ περίπου χρόνια, άρχισε να κόβεται η ανάσα του ανθρώπου που δεν έβαλε ποτέ τσιγάρο στο στόμα του. Τότε δεν γνώριζε γιατί. Μετά από αμέτρητες επισκέψεις σε γιατρούς και πολλές εξετάσεις, η διάγνωση ήρθε να επιβεβαιώσει στον κ. Γιάννη ότι η κατάστασή του ήταν σοβαρή και με τα χρόνια θα γινόταν ακόμα σοβαρότερη. «Πάσχεις από πνευμονοκονίωση λόγω έκθεσης σε αμίαντο (asbestosis)» του είπε ο ειδικός πνευμονολόγος, προσθέτοντας ότι η κατάστασή του με τα χρόνια θα επιδεινωθεί και ότι ο κίνδυνος να εμφανιστεί καρκίνος στους πνεύμονές του είναι από ορατός έως βέβαιος.
Σήμερα ακόμα και η μικρή διαδρομή από τον καναπέ, στον νεροχύτη της κουζίνας, για να πάρει ένα ποτήρι νερό, κόβει την ανάσα του 71χρονου ομογενή που με παράπονο μου λέει ότι αδυνατεί να χαρεί και να παίξει με το μεγαλύτερο θησαυρό της ζωής του το μονάκριβο εγγονάκι του και με κοιτά με μάτια όλο παράπονο.Η υγεία του κ. Γιάννη δεν θα είχε φτάσει σε αυτό το σημείο αν η Goodyear στην οποία δούλεψε για δέκα συναπτά έτη είχε δώσει τις απαραίτητες συμβουλές και είχε λάβει τις απαραίτητες προφυλάξεις για να προστατεύσει τους εργάτες της από το θανατηφόρο αυτό υλικό. Ζητά τα δίκια του σήμερα και μηνύει τον τότε εργοδότη του ζητώντας αποζημίωση. Με την υπόθεση του κ. Γιάννη ασχολήθηκε πρόσφατα και το πρόγραμμα Today Tonight του καναλιού 7.
H δικηγόρος που εκπροσωπεί τον κ. Γιάννη κ. Κλερ Σέτσες, από τη νομική εταιρία Slater & Gordon, μας λέει ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι η μήνυση θα διακανονιστεί εξωδίκως. «Κανένας όμως δεν γνωρίζει τι θα γίνει τελικά» συμπληρώνει.
Ο κ. Μελισσινός αποφάσισε να μιλήσει στο Νέο Κόσμο, γιατί όπως μας είπε υπάρχουν πολλοί ομογενείς που κατά την περίοδο του 1975–1985 εργάστηκαν στο εργοστάσιο της Goodyear στο Thomastown, και θέλει να στείλει ένα μήνυμα σε όλους αυτούς. Δεν γνωρίζει τι κάνουν και πούβρίσκονται οι πρώην συνάδερφοί του. Εκείνο που θέλει να ελπίζει είναι ότι δεν θα καταλήξουν σαν και αυτόν.
ΤΟΛΜΗΣΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
Από τα μαστιχοχώρια της Χίου κατάγεται ο κ. Γιάννης. Ήρθε στην Αυστραλία, τότε που έρχονταν όλοι. Στην δεκαετία του 1960. Εργάστηκε σε εργοστάσια και ήταν γερός και δυνατός. Το 1975 έπιασε δουλειά στην Goodyear.
«Καλά λεφτά, σκληρή δουλειά» λέει σήμερα, προσθέτοντας ότι αν ήξερε τι κρυβόταν πίσω από την λευκή σκόνη που έβρισκε κάθε πρωί πάνω στα μηχανήματα και τους υπόλοιπους χώρους του εργοστασίου δεν θα δούλευε ούτε μία ώρα σε εκείνο το εργοστάσιο.
«Το 1978 έκαναν ειδική νομοθεσία που έλεγε στον εργοδότη να προστατεύει τους εργαζόμενους από τον αμίαντο. Εμάς κανένας δεν μας είπε τίποτα. Ούτε που ξέραμε ότι δουλεύαμε με αμίαντο. Κανένας δεν μας είπε τίποτα. Μόνο η παραγωγή τους ένοιαζε» μου λέει.
Δεν είχε παράπονα από την εργοδοσία της Goodyear τότε. Σήμερα όμως τα πράγματα άλλαξαν. «Μας έπνιξαν τα έξοδα με τους γιατρούς. Ήταν και το άλλο. Ο γιατρός μας είπε ότι αυτό που έπαθα προήρθε από έκθεσή μου σε αμίαντο. Τότε άρχισα να σκέφτομαι το πού και το πώς. Αποφάσισα να πάω σε δικηγόρο για να διεκδικήσω αποζημίωση. Στην αρχή φοβόμουν. Πού να τολμήσει κανείς να τα βάλει με ολόκληρη Goodyear άκουσα όμως και για άλλους που τα κατάφεραν και άρχισα να το σκέφτομαι σοβαρά. Όταν ο γιατρός, μου είπε ότι η κατάστασή μου θα χειροτερέψει το πήρα απόφαση και με την βοήθεια της κόρης μου. Συνταξιούχος είμαι, δεν ξέρω πού θα καταλήξω, δεν θέλω να επιβαρύνω περισσότερο τα παιδιά μου» λέει ο κ. Γιάννης. Όπως μου λέει ο κ. Γιάννης, στα δέκα χρόνια που εργάστηκε στην Goodyear πέρασαν πάνω από 100 ομογενείς από το εργοστάσιο. «Ελπίζω να είναι όλοι τους υγιείς. Να μην πάθουν αυτό που έπαθα εγώ. Λέω και μη χειρότερα αλλά το νοιώθω χρόνο με τον χρόνο ότι τα χειρότερα έρχονται. Μέχρι πριν από λίγο καιρό κατάφερνα να αποφύγω το οξυγόνο. Τον τελευταίο χρόνο όμως κατέληξα κάμποσες φορές στα έκτακτα περιστατικά του νοσοκομείου, ανίκανος να αναπνεύσω. Εμείς δουλέψαμε όσο πιο σκληρά μπορούσαμε στα εργοστάσια. Δεν ήμαστε μηχανήματα. Ήμαστε άνθρωποι και θα έπρεπε να μας σεβαστούν σαν ανθρώπους. Δεν το έκαναν όμως και πρέπει να επωμιστούν τις ευθύνες τους όχι μόνο για την δική μου κατάσταση αλλά και για άλλους εργαζόμενους που μπορεί να τραβάνε όσα τραβάω εγώ. Πριν από έξι χρόνια απέκτησα το μονάκριβό μου εγγονάκι. Χάρηκα και χαίρομαι να το βλέπω. Δεν μπορώ όμως να το πάω έναν περίπατο, μία βόλτα στην παιδική χαρά, να το χαρώ σαν παππούς. Είναι άδικο» λέει ο ομογενής.
Σύμφωνα με τα όσα έχουν αυτή τη στιγμή στα χέρια τους οι δικηγόροι του κ. Γιάννη, η υπόθεση είναι ξεκάθαρη. Η εκδίκαση ή εξώδικος διακανονισμός της μήνυσής του αναμένεται έως τα τέλη Μαΐου.
Πηγή: http://neoskosmos.com/news/el/node/12843
