ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Τοξική βόμβα αμιάντου

Υπάρχουν λύσεις για τον Αμίαντο

 
 της Νίκης Σαατσάκη

           Πρόεδρο ΜΚΟ 

   "Πολιτιστική Γέφυρα" 

   Εδώ και μήνες στον εθνικό δρόμο λίγα μέτρα από το χωριό Γέφυρα με κατεύθυνση  την Έδεσσα βλέπουμε αναρτημένο πανώ και εργαζόμενους της TRASTIC AE να διαμαρτύρονται για το κλείσιμο του εργοστασίου τους.

Έχουν να πληρωθούν μήνες! Συμπαραστεκόμαστε πλήρως στην διαμαρτυρία τους  και κατανοούμε το σημαντικό πρόβλημα που έχει προκύψει σε αυτή την περίοδο κρίσης που διανύει η χώρα μας.

   Τώρα που ο χώρος δεν θα χρησιμοποιείται και πιθανόν θα έχει εγκαταλειφθεί έχουμε κάθε λόγο να ανακινήσουμε ένα σημαντικό θέμα με το οποίο έχουμε ασχοληθεί στο παρελθόν χωρίς δυστυχώς κάποιο αποτέλεσμα.

   Σύμφωνα με την οδηγία 1999/77/EC της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η παραγωγή, η εμπορία και η χρήση όλων των τύπου αμιάντου σταμάτησε οριστικά από την 1-1-2005 στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, μετά από επιστημονικές έρευνες και κλινικές μελέτες που αποδεικνύουν τον αμίαντο ως επικίνδυνο για την υγεία υλικό.

   Είναι χαρακτηριστικό ότι:

    α) Ο αμίαντος όταν φθαρεί ή διασπαστεί, απελευθερώνει ίνες οι οποίες με την αναπνοή εισέρχονται στις κυψελίδες των πνευμόνων χωρίς να μπορεί ο οργανισμός να τις μεταβολίσει ή να τις αποβάλει. Έτσι οι εισπνεόμενες ίνες αμιάντου μπορούν να προκαλέσουν αμιάντωση (φλεγμονή του πνεύμονα), καρκίνο του πνεύμονα, βρογχικό καρκίνο κλπ.

   β)  Ελάχιστο όριο ασφαλείας έκθεσης στον αμίαντο δεν υπάρχει. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το όριο είναι το μηδέν, δηλαδή η μη χρήση.

   γ)  Όσον αφορά στην επικινδυνότητα, εξαρτάται άμεσα από το βαθμό έκθεσης στο υλικό, τη χρονική διάρκεια και την ποσότητα συγκέντρωσης των εισπνεόμενων ινών.

   δ) Τα συμπτώματα από την έκθεση στον αμίαντο εμφανίζονται συνήθως 15, 20 ακόμη και 40 χρόνια αργότερα.

    Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε πολλά ακόμη στοιχεία που λίγο πολύ έχουν γραφεί σε  έγκυρα περιοδικά και αφορούν επιστημονικές μελέτες, είναι όμως πιστεύω ξεκάθαρο σε όλους μας, ύστερα από τόσα χρόνια απαγόρευσης της χρήσης του αμίαντου και της σχετικής ενημέρωσης από τα ΜΜΕ, ότι είναι ένα επικίνδυνο υλικό.

Οι εξαιρετικές αντοχές του στις υψηλές θερμοκρασίες καθώς και οι μεγάλες ποσότητες μεταλλεύματος στην Ελλάδα, έκανε το υλικό αυτό να κυριαρχήσει  στην οικιστική κατασκευή και σε κάθε αντικείμενο που μπορεί να έλθει σε επαφή με φωτιά. Έτσι είχαν παραχθεί μέχρι και στολές για πυροσβέστες, ενισχυμένες με ίνες αμιάντου.

  Το θέμα είναι τεράστιο γιατί υπάρχει μεγάλο κέρδος για την βιομηχανία και πολύ συχνά όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο η υγεία των εργαζομένων μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.

  Επισήμως λοιπόν από το 2004 και έπειτα, οι βιομηχανίες που χρησιμοποιούσαν αμίαντο στις κατασκευές τους άλλαξαν παραγωγή χρησιμοποιώντας πιο ακίνδυνα υλικά.

 Το ίδιο έγινε με την εταιρία ΕΛΛΕΝΙΤ της οποίας το εργοστάσιο  βρίσκεται μόλις 100 μέτρα από τα τελευταία σπίτια της Γέφυρας. Αγοράστηκε από την TRASTIC AE και άλλαξε παραγωγική διαδικασία.

• Τι γίνεται όμως με τις τεράστιες ποσότητες επεξεργασμένου αμιάντου που επί πολλά χρόνια βρίσκονται συσσωρευμένες και εκτεθειμένες στο προαύλιο του εργοστασίου; 
• Ποια ήταν η ευθύνη και ποιες οι υποχρεώσεις της TRASTIC AE; 
• Τι γίνεται τώρα που το εργοστάσιο έκλεισε;

   Το 2004 έγινε προσωπική καταγγελία 2 μελών της οργάνωσής μας   σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα στην Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Νομαρχίας. Ένα χρόνο αργότερα (3/4/05) λάβαμε την εξής απάντηση (απόσπασμα της οποίας κοινοποιήσαμε στην εφημερίδα «Λόγος Έντυπος» ( εκδότης  «Πολιτιστική Γέφυρα»):

   Η TRASTIC A.E. έχει προβεί από 1-1-04 σε αλλαγή της παραγωγικής διαδικασίας και δεν θα χρησιμοποιεί πλέον καθόλου αμίαντο για την παραγωγή προϊόντων της. Τα στερεά απόβλητα που έχει αποθηκεύσει στον αύλιο  χώρο της και είναι από την προηγούμενη παραγωγική διαδικασία, εκτιμά ότι ανέρχονται σε 1000 κ.μ.   

θα τα διαχειριστεί άμεσα ως επικίνδυνα υλικά όπως προβλέπεται  από την σχετική νομοθεσία.

   Ο Δήμος Αγίου Αθανασίου και η κοινότητα Γέφυρας καθώς το συγκεκριμένο γήπεδο βρίσκεται στα διοικητικά όρια της περιοχής τους και σύμφωνα με τον Ν.1650/86 άρθρο 12,παρ. 2&5, είναι αρμόδιοι για τον έλεγχο και την αποδοχή η μη την διαχείρισης στερεών αποβλήτων, πέραν των αστικών, αλλά και την ΚΥΑ Η.Π. 50910/2727/2003, άρθρο 10 που ‘απαγορεύει την ανεξέλεγκτη απόρριψη στερεών αποβλήτων εντός η εκτός αστικών περιοχών και σε οποιοδήποτε φυσικό αποδέκτη’, 

οφείλουν να ενεργήσουν άμεσα μέχρι το τέλος του 2005 για την αποκατάσταση του χώρου.

  Το 2005 η οικολογική ομάδα της «Πολιτιστικής Γέφυρας» προχώρησε σε κάποιες ενέργειες ενημέρωσης του κόσμου και πίεσης προς την εταιρία αλλά και την τότε Δημοτική αρχή.

   Έγινε μια ημερίδα (12/6/12) με προσκεκλημένο ομιλητή τον καθηγητή τοξικολογίας ΑΠΘ κ. Κοβάτση και γράφτηκαν άρθρα σε εφημερίδες.

 Επίσης στείλαμε επιστολές στην ίδια την εταιρία και στο συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων με κοινοποίηση στη τότε Δημοτική και Κοινοτική αρχή.

  Καμία  απάντηση!

  Οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση σιώπησαν γιατί φοβήθηκαν μην απολυθούν, η διοίκηση δείχνοντας αλαζονεία αδιαφόρησε. Η τότε τοπική αυτοδιοίκηση για άλλη μια φορά δεν ανέλαβε καμιά ευθύνη.

   Αντίθετα άρχισε ένας πόλεμος ύβρεων με κτυπήματα κάτω από την μέση. Κάποιοι παράγοντες της διαπλοκής μοίραζαν φυλλάδια, με κατηγορίες φτηνές και χωρίς αποδείξεις και επιχειρήματα. Έβαζαν αφίσες  δήθεν δικές μας, που μιλούσαν εναντίων των εργοστασίων, κάνοντας προβοκάτσια.

   Καταλαβαίνουμε απόλυτα την ανάγκη για εργασία, δεν μπορούμε όμως να καταλάβουμε γιατί στην Ελλάδα όλοι αυτοί που έχουν τα κεφάλαια και φτιάχνουν εργοστάσια δεν μπορούν παράλληλα να τηρούν τους νόμους και να σέβονται το περιβάλλον. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε επίσης αυτούς που δήθεν ενδιαφέρονται για την δουλειά του συνανθρώπου τους αλλά δεν ενδιαφέρονται ταυτόχρονα για την υγεία του και για ένα  υγιές περιβάλλον στο οποίο πρέπει να ζει και να εργάζεται. Όλους αυτούς της διαπλοκής που παίρνουν μαύρα λεφτά για να βγαίνουν με θράσος να κατηγορούν και να εκβιάζουν , υπερασπίζοντας φυσικά τα συμφέροντα του οποιουδήποτε εργοδότη. Ο οποίος πολύ εύκολα τελικά αφήνει απλήρωτους τους εργάτες του και φεύγει κάνοντας αλλού το εργοστάσιό του.

    Κάποια στιγμή το 2006 επιχειρήθηκε από άτομο με υπεύθυνη θέση και  συνδικαλιστή του εργοστασίου να κάνει ανοιχτή καταγγελία για παράληψη απαραίτητων μέτρων και «πιθανές άλλες παρανομίες» σε μεγάλο συνέδριο της Γ.Σ.Ε  στην Αθήνα. 

Αναγκάστηκε μετά από έντονες πιέσεις να σιωπήσει…

   Πέρασαν από τότε 7 ολόκληρα χρόνια. Το εργοστάσιο έκλεισε και άφησε απλήρωτους τους εργάτες.

Άφησε όμως και τεράστιες ποσότητες αποβλήτων αμίαντου εκτεθειμένες στα στοιχεία της φύσης χωρίς καμία μέριμνα για την υγειονομική ταφή τους. 

• Το υλικό κόστος μπορεί να είναι μεγάλο αλλά πολύ μεγαλύτερο είναι το κόστος της ανθρώπινης ζωής.
• Έχει καταμετρηθεί με πόσες ανθρώπινες ζωές έχει πληρωθεί αυτό το κόστος από την Γέφυρα και την γύρω περιοχή; 
• Ποιος επιτέλους είναι ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για να λυθεί αυτό το τόσο σοβαρό περιβαλλοντικό ζήτημα;
• Πότε θα τηρηθούν οι νόμοι σε αυτονόητα θέματα; Πότε θα λειτουργήσει αυτό το κράτος;

Λύσεις υπάρχουν πάντα, αρκεί να υπάρχει πολιτική και κοινωνική βούληση.

Νίκη Σαατσάκη

Πηγή: http://dimosagiou.blogspot.com/2012/06/blog-post_12.html#ixzz1yzBYHXrS

Νεόκτιστα Περάματος: ζουν κάτω απο στέγες αμιάντου

 Κάτω από στέγες αμιάντου ζουν αρκετοί κάτοικοι στα νεόκτιστα Περάματος, μια περιοχή αυθαιρέτων που υπάρχει από τη δεκατία του 1960. Οι στέγες αμιάντου είναι στα περισσότερα σπίτια και κτίρια και πολλές από αυτές έχουν σημάδια καταστροφής. Οι ίνες αμιάντου κυκλοφορούν στο εσωτερικό των κτιρίων και προκαλούν σοβαρές βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό.

Aπό το 2005 έχει απαγορευτεί η χρήση αμιάντου στη Ελλάδα, αφού το υλικό αυτό ως γνωστό είναι άκρως καρκινογόνο.Tο συγκεκριμένο ορυκτό χρησιμοποιείται σε κατασκευαστικά υλικά (πλάκες οροφής ΕΛΕΝΙΤ και δαπέδου, σωλήνες, ηλεκτρικές-θερμικές μονώσεις), σε συσκευές καθημερινής χρήσης (ηλεκτρικά σίδερα, πιστολάκια για τα μαλλιά) και στην αυτοκινητοβιομηχανία (φρένα, συμπλέκτες). Mάλιστα σε ειδικές μετρήσεις που έχουν γίνει σε μεγάλες πόλεις διαπιστώθηκε ότι στις περιοχές με έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα καταγράφονται υψηλά επίπεδα σε συγκεντρώσεις ινών αμιάντου.

Έως το 1995, η Ελλάδα συγκαταλεγόταν στους επτά μεγαλύτερους προμηθευτές αμιάντου στον κόσμο, παράγοντας 100.000 τόνους χρυσότιλου αμιάντου ετησίως, ενώ 300.000 τόνοι ελληνικού και εισαγόμενου αμιάντου ετησίως τύγχαναν επεξεργασίας στα εργοστάσια αμιαντοτσιμέντου.

Το 2002 άρχισαν δειλά δειλά οι εργασίες αποξήλωσης και απόσυρσης αμιάντου στην Ελλάδα. Αργότερα και με πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας, το 2005 ξεκίνησε ένα πρόγραμμα αφαίρεσης αμιάντου από τα σχολεία. Μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι έχει αποξηλωθεί αμιάντος από τo 65% περίπου των σχολείων που έχουν καταγραφεί ανά την επικράτεια, ενώ σταδιακά δρομολογείται η δημοπράτηση και από τα υπόλοιπα.

Δυστυχώς εκτός από τα σχολεία, δεν έχει προγραμματιστεί καμία άλλη ενέργεια για τα υπόλοιπα δημόσια κτίρια που φέρουν το επικίνδυνο υλικό και πολύ περισσότερο δεν υφίσταται καμία νομοθετική ρύθμιση για τα ιδιωτικά κτίρια και τα σπίτια. Δεδομένου ότι στις περισσότερες περιπτώσεις ο αμίαντος υπάρχει τοποθετημένος με τη μορφή πλακών ΕΛΕΝΙΤ, η αφαίρεσή του συνδυάζεται με νέο υλικό αντικατάστασης. Ο ιδιώτης στην Ελλάδα σήμερα δεν έχει κανένα κίνητρο από το κράτος για να προχωρήσει στην αντικατάσταση του αμιάντου και το υλικό παραμένει στη θέση του αφού η απόσυρσή του αποτελεί μια αρκετά δαπανηρή διαδικασία, με αποτέλεσμα να προχωρούν στην αφαίρεση αμιάντου κατά κύριο λόγο μόνον οι ιδιοκτήτες που υποβάλουν αιτήσεις ανακαίνισης ή επέκτασης στην οικεία Πολεοδομία, η οποία με τη σειρά της απαιτεί προηγουμένως την αφαίρεση αμιάντου.

Στη Γαλλία κάθε φορά που γίνεται μεταβίβαση ακινήτου, ο παλαιός ιδιοκτήτης οφείλει να διεξάγει έρευνα αμιάντου και να υποβάλει πιστοποιητικό καθαρότητας χώρου από ανεξάρτητο φορέα προκριμένου να εκτελεστεί η αγοροπωλησία.

Αμέτρητες δείχνει να είναι οι εγκαταλελειμμένες αποθήκες με στέγες από ΕΛΕΝΙΤ. Η ανεγξέλεκτη κατάστασή τους και οι φθορές που εμφανίζουν, εγκυμονούν κινδύνους στους περίοικους.

«Ωρολογιακές βόμβες» αποτελούν αδιαμφισβήτητα και οι πρώην χώροι παραγωγής, συναρμολόγησης ή εμπορίας αμιαντοτσιμέντου. Μελέτες εξυγίανσης των παραπάνω ρυπασμένων χώρων, έχουν υποβληθεί σε ελάχιστες περιπτώσεις.

ΠΗΓΗ:  http://ecologygreece.blogspot.gr/

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Πληθαίνουν οι καταγγελίες για τον αμίαντο

 ΕΛΛΕΝΙΤ: Κινητοποίηση εργαζομένων

Σε αποκλεισμό της παλιάς Ε.Ο Θεσσαλονίκης- Χαλκηδόνας μπροστά από το εργοστάσιο της ΕΛΛΕΝΙΤ, προχωρούν αυτή την ώρα οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο.

Όπως είπε στο ΡΘ ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων, Χρήστος Θεοδωρίδης, οι 70 εργαζόμενοι, που εδώ και 8 μήνες βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, ζητούν να φύγει ο αμίαντος από τον προαύλιο χώρου του εργοστασίου, καθώς και να τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα τους συνολικού ύψους 305.000 ευρώ, για το διάστημα Ιουνίου-Οκτωβρίου 2011.

Οι εργαζόμενοι θα κρατήσουν τον αποκλεισμό μέχρι τις 12.00.

Πηγή:  http://www.rthess.gr

--------------------------------------------------------------------------------

Δίπλα στους εργαζόμενους της Trastic 

Θεσσαλονίκη: Σχεδόν ένα χρόνο έχουν να δουν το χρώμα του ευρώ οι εργαζόμενοι της Trastic (πρώην ΕΛΛΕΝΙΤ), που βρίσκονται από τον Οκτώβριο σε επίσχεση εργασίας και χθες πραγματοποίησαν μια ακόμη διαμαρτυρία διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους, ενώ κατήγγειλαν και το περιβαλλοντικό ατόπημα της εταιρείας να πετά τα υπολείμματα της κατεργασίας του αμιάντου στον αύλειο χώρο του εργοστασίου.
Στο πλευρό των εργαζομένων βρέθηκαν οι υποψήφιες βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ Δέσποινα Χαραλαμπίδου (Α' Θεσσαλονίκης) και Λίτσα Αμμανατίδου - Πασχαλίδου (Β' Θεσσαλονίκης), οι οποίες δήλωσαν τη συμπαράσταση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ μέσα και έξω από τη Βουλή στους δίκαιους αγώνες των εργαζόμενων στην TRASTIC και των κατοίκων της περιοχής για τη διασφάλιση του δικαιώματός τους για δουλειά και διαβίωση σε ένα ασφαλές περιβάλλον.

Πηγή:  http://ergasianews.blogspot.gr
-----------------------------------------------------------------------------------

 Θεσσαλονίκη: 68 εργαζόμενοι στην ΕΛΛΕΝΙΤ διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους

 Να τους επιστραφούν τα δεδουλευμένα των τελευταίων 11 μηνών, που υπολογίζεται ότι υπερβαίνουν τα 200.000 ευρώ συνολικά, ζητούν οι 68 εργαζόμενοι της ΕΛΛΕΝΙΤ, που πραγματοποιούν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, στο 25ο χλμ Θεσσαλονίκης-Χαλκηδόνας.
Όπως τόνισε στο ΑΜΠΕ ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων της Ένωσης Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Τράνσιτ της ΕΛΛΕΝΙΤ, Χρήστος Θεοδωρίδης, «στο 85% οι εργαζόμενοι είμαστε οικογενειάρχες και κοντά στον χρόνο προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα με τα 380 ευρώ/μέσο όρο, που λαμβάνουμε ως επίδομα επίσχεσης». Η επίσχεση ξεκίνησε στις 18 Οκτωβρίου του 2011 και σύμφωνα με τον κ.Θεοδωρίδη, με τη διοίκηση έχει διακοπεί κάθε δίαυλος επικοινωνίας. Επισημαίνεται, σύμφωνα με τον κ. Θεοδωρίδη, ότι η διοίκηση έχει καταθέσει αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99, που δεν έγινε δεκτή και κατατέθηκε έφεση.
Στο μεταξύ, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι ουδείς μέχρι στιγμής έχει ενδιαφερθεί για τα προϊόντα αμιάντου, αλλά και το ίδιο το ινώδες ορυκτό που βρίσκεται εκτεθειμένο στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, παρά το γεγονός ότι αποτελούν κίνδυνο για την υγεία όλων μας.


Πηγή: www.kathimerini.gr

ΓΑΛΑΤΣΙ: Αμίαντος σε πεζοδρόμιο

ΑΜΙΑΝΤΟΣ: Στον μπλε κάδο, στον μεταλλικό ή μήπως στο πεζοδρόμιο?


Κάπως έτσι πρεπει να σκέφτηκε ο ανεγκέφαλος συμπολίτης μας που ξηλωσε τον αμίαντο απο την οικία του και τον εγκατέλειψε στο πεζοδρόμιο (και μάλιστα πάνω στην διάβαση για τυφλούς) επι των οδών Γαλατσίου & Νοταρά στο Γαλάτσι, θέτοντας σε κίνδυνο την Δημόσια Υγεία.
Πρόκειται για κυματοειδή φύλλα αμιαντοτσιμέντου ή ελλενιτ οπως συνηθίζουμε να τα αποκαλούμε.

Δυστυχώς το φαινόμενο παρατηρείται συχνά σε πολλές περιοχές της χώρας μας που, είτε απο άγνοια είτε για άλλους λόγους, πολλοί συμπολίτες μας καταφευγουν σε αυτές τις ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ.

Υπενθυμίζουμε ότι η αποξήλωση αμιάντου θα πρέπει να γίνεται απο εξειδικευμένες εταιρείες λαμβάνοντας αυστηρά μετρα ασφαλείας και τα απόβλητα να αποστέλλονται σε Χώρους Υγειονομικής Ταφής Αποβλήτων Αμιάντου